Blanca Dicenta, młoda kobieta pełna gniewu i bólu, porywa swoją bezwzględną matkę, Úrsulę, i zamyka ją w mrocznej krypcie rodu Aldayów. Jej celem jest zmuszenie matki do wyznania prawdy o losie jej skradzionego syna, Moisésa. Rozpoczyna się brutalna wojna psychologiczna, w której Blanca, przez lata prześladowana przez matkę, stara się odkryć prawdę, nie cofnąwszy się przed niczym.

Blanca i Úrsula spędzają dni w tej mrocznej krypcie, gdzie każda minuta staje się torturą. Úrsula, mająca stalową wolę, próbuje manipulować córką, odrzucając jej żądania. Jednak Blanca nie zamierza się poddać. W tej brutalnej grze psychologicznej, w której torturą jest pragnienie, dochodzi do eksplozji przeszłości, odkrywając kolejne rany, które matka zadała córce. Blanca zmusza matkę do przeżycia tego samego cierpienia, które sama musiała znieść przez lata.

Konfrontacja nie dotyczy tylko fizycznej przetrzymywania matki, ale także staje się walką o prawdę, tożsamość i przetrwanie. Úrsula, by ochronić swoje tajemnice, stawia opór, podczas gdy Blanca, pogrążona w cierpieniu, zmienia się w mroczną wersję samej siebie. W końcu dochodzi do momentu, w którym żadna z nich nie jest w stanie znieść dłużej tej męczarni, a interwencja z zewnątrz (przybycie Diega i Samuela) przerywa ich konfrontację w najważniejszym momencie.

Historia kończy się w dramacie, pozostawiając pytanie, co wydarzy się, gdy drzwi krypty zostaną otwarte. Czy prawda o Moisésie zostanie odkryta, czy też ich brutalna walka zakończy się w jeszcze większym cierpieniu?